شیخ شهید

معمولا افرادی كه از لحاظ روح و روان سالم و با نشاط اند و انحرافی پيدا نكرده اند كمتر به تخيل و به هم بافتن آرزوهای دور و دراز و نا معقول می پردازند ، هميشه عملی فكر می كنند و عملی آرزو می كنند يعنی آرزوهای آنها در جهت همان مداری است كه در زندگی دارند ، روی بال و پر خيال نمی نشينند و آرزوی امور ناشدنی را نمی كنند ، ولی افراد ضعيف كه مبتلا به بيماری روانی هستند و نشاط عمل ندارند و در وجودشان همت و ارادهای موجود نيست بيشتر بر مركب سريع السير خيال سوار می شوند و با خيالات خود را سرگرم می سازند و كمتر به عمل و فعاليت توجه می كنند و به اصطلاح دينی مبتلا به طول امل می شوند و آرزوهای نامعقول می كنند ، همان طوری كه افراد ضعيف يك خاصيت ديگر هم دارند و آن اينكه زياد آه و ناله میكشند ، در فكر چاره و اصلاح كار خود نيستند .(حکمتها و اندرزها/صفحه۱۸۱)